تفاوت ملتها را می توان از جنبش های اجتماعی که به وجود می آید می شود شناخت . جنبش کفشی را که اخیرآ در عراق به وجود آمده نگاه کنید. کل کشور عراق اشفال شده ، نفت آن کشور به یغما می رود ، زنان و دختران و ناموس عراقیها بازیچه ای در دست سربازان آمریکایی و اروپایی است که نه فقط به آنها تجاوز می کنند که این وحشی های موبلوند از سر تفریح آنها را پس از استفاده می کشند و زنان عراقی به ظروف یک بار مصرفی برای سربازان بیگانه تبدیل شده اند که بازیافت هم نمی شوند . ++++  گزارشهای مجامع حقوق بشری از وضعیت آنها به قدری وحشتناک است که قابل انتشار نیست . وضعیت معیشتی و درمانی آنها به حدی وخیم است که برای درمان به شهرستان بی امکاناتی مانند نوسود پناه می آورند و بیماریهای ناشناخته ناشی از استفاده از گلوله های اورانیومی و گازهای سمی و شاید هم به گفته برخی روزنامه ها تششعات اتمی ناسی از بمب اتم بلایی به سر کودکان و نوزادان آورده که نگاه کردن به آنها هم دل شیر می خواهد و دل را ریش می کند و در عوض اینهمه جنایت بعد از سالها اشغال بالاخره خبرنگاری غیرتش جنبید و کفشی به سمت بوش پرتاب کرد و جالب اینکه در میان این گم کردگان غیرت و بی رگهای تازی به اسطوره شجاعت تبدیل شد .

و جالب تر اینکه رئیس جمهور همین ملت با شجاعت می خواهد خود را سپر بلای بوش کند تا خدای نکرده کفش منتظر الزیدی بر گونه برآمده  و سرخ شده از خون عراقیها نخورد . که اگر این رئیس جمهور غیرت می داشت باید کفشی بس بزرگتر بر سر این سوسک یانکی می زد تا له می شد.

اسطوره شجاعت عراق و رهبرش  را با  سرزمین رستم و پیروان علی در سرزمین شیران به نام ایران مقایسه کنید که بچه 12 ساله اش نارنجک به خود می بندد و زیر تانک می رود و رهبرش می گوید " رهبر من آن بچه 12 ساله ای است که نارنجک به خود می بندد و زیر تانک می رود " تو خود بنگر تفاوت از کجاست تا به کجا ... . چنان که رسم ماست و برای هر کس که عزیز می داریمش صلواتی ختم می کنیم به حرمت نام ایران ، بیشه شیران صلوات بفرستید... ایام به کام                              تصاویری از جنبش کفشی